آبکاری چیست؟ 

یک روش پوشش دهی سطح است که در آن یک فلز بر روی یک سطح رسانا پوشش داده می‌شود. آبکاری برای صدها سال انجام شده‌است؛ همچنین برای تکنولوژی مدرن اهمیت دارد. پوشش دادن برای تزئینات اشیاء، مهار خوردگی، بهبود دواهم پذیری، سخت شدن، بهبود پوشیدگی، کاهش اصطکاک، بهبود چسبندگی رنگ، تغییر هدایت، بهبود بازتابی IR، محافظت در برابر تابش و دیگر اهداف از جمله مزایای آبکاری می‌باشند.

تاریخچه

به احتمال زیاد اولین آبکاری در دوران امپراتوری اشکانی انجام شده است. ویلهلم کونیگ دستیار موزه ملی عراق در دهه ۱۹۳۰ تعدادی از اشیا نقره بسیار ظریف از عراق باستان را که با لایه های بسیار نازک طلا پوشانده شده بود ، مشاهده کرده بود و گمانه زنی کرد که آنها آبکاری شده اند.او ایده خود را با اشاره به باتری احتمالی اشکانی (پیل بغداد) که در سال ۱۹۳۸ در نزدیکی کلان شهر تیسفون ، پایتخت اشکانیان (۱۵۰ قبل از میلاد مسیح – ۲۲۳ میلادی) و ساسانیان (۲۲۴ تا ۶۵۰ بعد از میلاد) امپراتوریهای ایران کشف شد ، تأیید کرد. این که آیا این دستگاه در واقع یک باتری بوده است یا خیر و از آن برای چه چیزی استفاده می شود ، هنوز مورد بحث محققان است.

پوشش دهی الکتریکی

در پوشش دهی الکتریکی، یک فلز یونی که با الکترونها تأمین می‌شود پوششی غیر یونی روی یک بستر ایجاد می‌کند. یک سیستم رایج شامل یک محلول شیمیایی با فرم یونی فلز، یک آند (مثبت شارژ شده) است که ممکن است شامل فلزی که اندود شده (یک آند انحلال پذیر) یا یک آند نامحلول (معمولاً کربن، پلاتین، تیتانیوم، سرب یا فولاد) و در نهایت، یک کاتد (بار منفی) که در آن الکترونها برای تولید یک فیلم از فلز غیر یونی عرضه می‌شوند.